Pieluszkowe zapalenie skóry: zrozumienie przyczyn i objawów
Pieluszkowe zapalenie skóry (PZS) jest jedną z najczęstszych chorób skórnych u niemowląt. To stan zapalny o charakterze wyprysku. Zmiany występują jedynie na skórze pod pieluszką. Ta często diagnozowana dermatoza ma zwykle łagodny przebieg. Nieleczone lub nieprawidłowo leczone odparzenia mogą jednak prowadzić do poważniejszych problemów. Objawy PZS najczęściej rozwijają się u niemowląt w wieku od 7 do 12 miesięcy życia. Stan zapalny o typie wyprysku może również występować u dorosłych. Dotyka on osób z nietrzymaniem moczu, niepełnosprawnych lub w podeszłym wieku. Oni także korzystają z pieluchomajtek.
Etiopatogeneza PZS jest wieloczynnikowa. Kluczowym czynnikiem predysponującym są przyczyny pieluszkowego zapalenia skóry. Długi kontakt skóry z wilgotnym środowiskiem prowadzi do maceracji naskórka. To zaburza barierę ochronną skóry. Skóra w miejscu przylegania pieluszki ma kontakt z kałem i moczem. Ich kwaśne pH (stolce, biegunka) lub zasadowe pH (moczu) stanowią zagrożenie dla delikatnej skóry. Uszkodzenia naskórka, związane z otarciami materiału pieluszki, sprzyjają stanom zapalnym. Alergia kontaktowa na substancje w pieluszkach, kosmetykach lub środkach do prania może wywołać alergiczny wyprysk pieluszkowy. Długotrwała antybiotykoterapia zwiększa podatność na infekcje. Należy do nich nadkażenie drożdżakami Candida albicans obecnymi w kale. Skóra noworodków i niemowląt jest cieńsza. Ma pH zbliżone do obojętnego. To zwiększa ryzyko nadkażeń.
Długotrwała antybiotykoterapia u dziecka zwiększa ryzyko rozwoju PZS z nadkażeniem grzybiczym.Pierwszymi, typowymi zmianami skórnymi w przebiegu PZS są objawy pieluszkowego zapalenia skóry. Występuje zaczerwienienie skóry oraz złuszczanie się naskórka. Zmiany pojawiają się w okolicy pośladków, pachwin, zewnętrznych narządów płciowych. Obejmują także wewnętrzną powierzchnię ud. W cięższej postaci PZS, szczególnie przy nadkażeniu bakteryjnym lub grzybiczym, pojawiają się krostki. Mogą wystąpić pęcherzyki, grudki, a nawet obrzęk. Możliwe są nadżerki, owrzodzenia i strupy. Opisywanym zmianom skórnym towarzyszy silny świąd. To powoduje dyskomfort, niepokój, płaczliwość. Dziecko może mieć zaburzenia snu. Na ciężki przebieg narażone są dzieci z obniżoną odpornością. Dotyczy to przewlekle chorych lub po długotrwałej antybiotykoterapii. Narażone są także dzieci z nieprawidłową pielęgnacją lub leczeniem.
Niebagatelizowanie pierwszych objawów zaczerwienienia skóry jest kluczowe, aby zapobiec rozwojowi cięższych stanów zapalnych.Istnieje 5 głównych czynników ryzyka rozwoju pieluszkowego zapalenia skóry:
- Niedojrzałość skóry niemowląt.
- Częste narażenie na wilgoć (maceracja).
- Kontakt z kałem i moczem o drażniącym pH, co sprzyja
